Zoals in voorgaande jaren hebben we de reis georganiseerd bij een lokaal reisbureau in Buenos Aires. Het voordeel is dat je de reis zelf kan indelen en naar plaatsen kan uitkiezen die bij Nederlandse organisaties niet in het programma zitten. Extra voordeel is dat het vaak ook goedkoper is.
Dit keer was het allemaal wat spannender als bij de voorgaande reizen. We hadden de reis al in november geboekt inclusief de KLM ticket en hadden verwacht dat we na de betaling al snel de tickets zouden ontvangen, zoals was afgesproken. Vanaf dat moment begon de onzekerheid, we ontvingen de ene na de andere reservering van de KLM vlucht, die steeds na 72 uur geannuleerd werd. Herhaaldelijk bellen met het reisbureau en steeds een ander excuus en beloftes dat het allemaal goed zal komen. Eerst hadden ze het te druk  met de reservering voor een groep Japanners, daarna het moment dat er een nieuwe president gekozen werd in Argentinië, waardoor de Argentijnse valuta devalueerde en daarom KLM de boeking systemen had geblokkeerd. Maar steeds de belofte dat de week erop alles geregeld zal zijn, wat niet gebeurde. Dan wordt je wel heel erg ongerust.
Natuurlijk hadden wij referenties gelezen over dit reisbureau en in Argentinië moeten ze geregistreerd staan. Toch maar even KLM gebeld over het geblokte reserveringsysteem, hier in Nederland wisten ze van niets, dan maar KLM in Argentinië bellen, hier werd inderdaad bevestigd dat er geen boekingsmogelijkheden waren gedurende een aantal dagen. Voor de zekerheid maar even het Ministerie van Toerisme bellen in Buenos Aires, daar was ook niets bekend over een eventueel faillissement of frauduleuze praktijken.
Regelmatig contact gehad met de eigenaar van het reisbureau en die beloofde plechtig dat alles in orde komt, en inderdaad, in januari ontvingen wij de KLM tickets. De rest van de reis, binnenlandse  vluchten en hotels zouden volgen.
Gisteren ontvingen we de tickets van de binnenlandse vluchten in Argentinië.
Het is nog maar 1 week voor vertrek en hopen maandag alle papieren in huis te hebben.
Normaal gesproken geniet je van de voorpret van een reis, wij daarentegen hebben constant in onzekerheid gezeten in afwachting van de reisdocumenten.

Vandaag alle documenten ontvangen, een goed verzorgd overzicht van de reis met alle hotelreserveringen. We hebben waarschijnlijk te snel een oordeel geveld over het reisbureau en zijn ten onrechte ongerust geweest, het ziet er naar uit dat alles perfect geregeld is.

Gisteren 01 maart vertrokken we om een uur of 9 s ’avonds van Schiphol met een lange vlucht voor de boeg. We hebben niet echt veel kunnen slapen in het vliegtuig, is altijd lastig. Na bijna 14 uur vliegen kwamen we even voor 7 uur in de ochtend aan in Buenos Aires, dat betekent dat we nog een hele dag voor ons hadden om wat te ondernemen. Op het vliegveld toch maar even wat geld proberen te pinnen, had namelijk op internet gelezen dat pinnen hier niet zo eenvoudig is. Bij de eerste 3 automaten van City bank werd de bankpas niet geaccepteerd, bij de nationale bank proberen te pinnen, maar het bedrag was blijkbaar te hoog 2000 Peso’s (circa €116,--), nu blijkt dat je hier maximaal 1000 Peso’s per keer kan opnemen en dat maximaal 3 keer per dag.

Vanochtend op tijd weer op stap, als eerste naar het Theater Colón, wat hier praktisch om de hoek ligt. We konden direct mee met de eerste rondleiding (5 personen) om 9:15uur. Na de rondleiding even naar de ticket office om kaarten te kopen voor het concert morgenavond. We vervolgen onze wandeling door het centrum van de stad, Avenida 9 de Julio waar een obelisk staat die op elke zijde een belangrijke gebeurtenis uit de Argentijnse geschiedenis weergeeft. Daarna wandelen we door naar de winkelstraat Florida waar het winkelcentrum “Galeria Pacifico” is gevestigd, een walhalla voor Luisa die graag winkelt. Niet te geloven, zet mijn camera neer op statief om plafond schilderingen te filmen, binnen 2 minuten had ik twee beveiligers in mijn nek met de vraag of ik een autorisatie had om daar te mogen filmen, Shit steeds hetzelfde liedje, mocht dus weer niet filmen met statief. Aan het einde van de ochtend nog even naar het plaza San Martin waar een interessante boom in bloei staat, deze boom noemen ze “Palo Boracho”.
Na de lunch een rondrit door de stad met onze chauffeur/gids Oscar. Oscar is een gepensioneerde bankier die het leuk vindt om toeristen de stad te laten zien, het viel ons op dat hij bijzonder veel weet over Buenos Aires. Een leuke wijk was “La Boca” met zijn kleurige huisjes en niet te vergeten het beroemde voetbalstadium van Boca Junior waar Maradona heeft gespeeld. Omdat vanavond de wedstrijd Boca Junior – Racing Club (0-0) zonder publiek word gespeeld voor de Copa Libertadores, was er heel veel politie aanwezig en diverse straten afgesloten.
Vanavond hebben we een diner met  een Tango voorstelling.

Nog even terug naar gisterenavond, een diner en Tango show in theater “Piazzolla Tango”, geweldig eten en daarna een prachtige show, de tango gedanst vol vuur, passie en gevoel. Een show om niet te missen.
Vandaag nog even naar plaza de Mayo waar de meeste belangrijke gebouwen staan, zoals; Casa de Gobierno, Banco de la Nation Argentina, de Catedral en Cabildo. Na de lunch een wandeling in de wijk Puerto Madero, een haven met vele restaurants, oude kranen en de jachthaven met aan de overkant van het water moderne gebouwen.

Gisterenavond kwam de eigenaar van het reisbureau nog even snel met ons kennismaken, aardige jongen maar erg druk, hij vertelde ons dat we om ½ 6 opgehaald zouden worden in het hotel, wij vroeg op om keurig op tijd in de lobby te zijn, om 6 uur was de chauffeur er nog niet, weer een moment om ongerust te worden. Wat blijkt, de chauffeur had de instructie gekregen om ons om ½ 7 op te halen. We waren toch op tijd op het vliegveld om vandaag naar Ushuaia te vliegen, een vlucht van circa 3,5 uur. Deze stad wordt ook wel Fin del Mundo (einde van de wereld) genoemd omdat het de meest zuidelijk gelegen stad is in de wereld. We hadden ongeveer een uur de tijd om te lunchen want er stond alweer een activiteit op het programma. Een rondvaart over het Canal Beagle, de boot was uitgerust met roosters en een hekwerk zodat je overal kon rondlopen. Leuk om te zien hoe bepaalde kolonies dieren een rots in het water hebben ingenomen, eiland met aalscholvers andere met zeeleeuwen, en ga zo maar door. Het lijkt er op dat we weer mazzel hebben met het weer, tijdens de boottocht stralend zonnetje, echter veel wind wat weer een ander natuurverschijnsel veroorzaakt, namelijk de bomen naar het oosten groeien i.v.m. de heftige winden die hier waaien.

Vandaag stond op het programma een wandeling en kayak tocht door het “Parque National Tierra de Fuego” (Vuurland). Onze gids vertelde dat gisteren de kayak tocht was afgelast vanwege de heftige wind, afhankelijk van het weer wordt er bepaald in welke volgorde de activiteit wordt afgehandeld. Vandaag was het prachtig weer en starten we met de kayak tocht over de rivier “Rio Ovando”, gedurende circa 40 minuten genoten we van het uitzicht vanaf de rivier en lieten we ons af en toe met de stroming van de rivier meedrijven. Op sommige plekken moesten we flink tegen de wind in roeien. Met vereende kracht (6 personen plus de gids) was het niet zo moeilijk. De rivier met kristal helder water en af en toe een stroomversnelling was op de meeste plaatsen niet dieper dan 20 cm. Aan het einde van de tocht starten we met een kleine wandeling van ongeveer een uur naar een uitzichtpunt met zicht op de Bahia Ensenada en aan de overkant Chili. Na de lunch een wandeling langs de baai waar vele archeologische locaties te vinden zijn waar de oorspronkelijke bevolking “Yámanas” hebben geleefd, waarvan bekend is dat dit deel van Argentinië al 10.000 jaar bevolkt is.

Vandaag een rustige start met een bezoek aan de gevangenis van Ushuaia waar veel museums zijn gehuisvest; Museum Maritimo, Museum Antartica, een oude vuurtoren en natuurlijk de gevangenis zelf. Wat mij enorm opviel is dat het museum een enorme collectie scheepsmodellen herbergt. De gevangenis heeft dienst gedaan van 1896 tot 1947 en heeft circa 380 cellen, de gevangen hebben de stad opgebouwd. Argentinië moest dit deel van Vuurland bevolken anders zou het ingenomen worden door Chili, om dit te realiseren is er een wet gemaakt dat bewoners en bedrijven geen belasting hoeven te betalen. Na de lunch met de bus naar Estancia Harberton, een boerderij van een Engelse familie. Op deze locatie is een museum met skeletten van walvissen, pinguïns, dolfijnen die hier in een baai zijn gevonden. Deze baai was een natuurlijke val voor de diverse dieren wanneer het eb werd. Bij het grondgebied van deze boerderij horen diverse eilanden, merkwaardige genoeg heeft een kolonie pinguïns zich gesetteld op het eiland Isla Martillo.  Met een Zodiac werden in een groep van maximaal 20 personen naar het eiland gevaren met duidelijke instructies hoe wij ons moeten gedragen tijdens dit bezoek. Op het eiland zijn constant twee soorten pinguïns aanwezig, de Papua pinguïn en de Magallanes pinguïn. Maar als verrassing waren er ook 6 Konings pinguïns aanwezig, die tijdens ons bezoek aan kwamen zwemmen en het strand opliepen toen we ze wat ruimte gaven. Een belevenis op zich om tussen duizenden pinguïns te wandelen. 

Direct na het opstaan de koffers inpakken omdat we rond het middaguur naar El Calafate vliegen.
Nog even de stad in om wat boodschappen te doen, wat was het koud, de wind ging door merg en been. Tijdens het inchecken kregen we te horen dat de koffers te zwaar waren, na wat heen en weer gepraat hoefden we gelukkig niet bij te betalen. De vlucht verliep vlotjes en we waren in iets meer dan een uur in El Calafate. De aankomst in het hotel was om 16.30 uur, voldoende tijd om nog snel even een excursie “El balcon de Calafate” te boeken. Om 18:00 uur werden we opgehaald bij het hotel om met een bus 4x4 via een hobbelige weg naar een op 900mtr hoogte gelegen plateau te rijden  We hadden geluk dat het onbewolkt was waardoor we een prachtig uitzicht hadden over het Lago Argentino en de gletsjers. Na de excursie werden we afgezet bij restaurant “La Tablita”, waar we gereserveerd hadden. De Cordero Patagonicó (lamsvlees) smaakte voortreffelijk.

Half vijf opstaan om een uur later te vertrekken naar Parque Nacional Torre del Paine in Chili. Ongeveer 3 uur rijden naar de Chileense grens, Bij de grens aangekomen werd de rugzak van Luisa uitgekozen door de hond van de douane. Niets aan de hand hij reageerde op een paar croissants. Nog een uur rijden voordat we in het park aankwamen. Geweldig wat een massief met nog redelijk veel sneeuw op de toppen en niet te vergeten de hoeveelheid gletsjers die in het park aanwezig zijn. Onze gids vertelde dat het weer vandaag een lot is uit de loterij, stralende zon en nagenoeg geen bewolking. Op diverse plaatsen in het park zijn uitzichtpunten waar we stoppen om uitgebreid kunnen fotograferen. In dit Park leven ongeveer 10.000 Guanacos, een soort lama, die we overal tegenkomen onderweg en redelijk gewend zijn aan het verkeer. Een korte wandeling langs een het lago Nordenskjöld, om te eindigen bij de waterval Salto Grande met een hoogte verschil van ca. 13 meter. Imposant hoe snel het water door de smalle opening wordt geperst. Tot onze verassing zagen we onderweg ook een gordeldier, bijzonder om te zien hoe deze in de grond graaft op zoek naar eten.
Normaal bezoeken toeristen dit park in 1 dag, wij blijven hier 2 nachten. We zitten in een hotel net buiten het park, maar wel met een indrukwekkend uitzicht op Torre del Paine. De kamer heeft zelfs een balkon (een van de weinige), we kunnen er niet over ophouden hoe mooi het uitzicht is vanuit onze kamer.

De planning voor vandaag was een wandeling naar Base del Torre, gisterenavond geïnformeerd wat de mogelijkheden zijn, het reisbureau organiseerde voor vandaag geen trekking voor deze route vanwege de te verwachte weersomstandigheden, het zou bewolkt zijn, met regen en veel wind. Natuurlijk hadden we op eigen gelegenheid kunnen gaan maar dat wilden we niet riskeren, per slot van rekening hebben we niet veel ervaring in de bergen. Na overleg besloten we om een trekking te realiseren naar Mirador Ferrier (duur 6 uur). Het is in totaal 6Km wandelen, maar met een flinke stijging naar 700m. Om een uur of acht vertrokken we richting de trail, vervelend dat het inderdaad regende, gelukkig maar een korte periode, het was een flinke klim naar de top waar het flink waaide dus zochten we beschutting tussen de rotsen om te genieten van het uitzicht. In eerste instantie hingen er flink wat wolken over de gletsjer Grey die in zijn geheel niet meer zichtbaar was. Na  een minuut of tien gewacht te hebben trok de bewolking weg en konden we de gletsjer in al zijn pracht zien liggen. In het meer Lago Grey dreven een aantal ijsbergen die van de gletsjer waren losgekomen. De kleur van de ijsberg zoals je het verwacht een  mooie intens blauwe kleur. Helaas moesten we na circa 20 minuten weer op de weg terug, intussen was het harder gaan waaien en hadden we moeite om te blijven staan, laat staan lopen. Tot overmaat van ramp werd het regenpak van Luisa door de wind losgerukt van haar rugzak en ging de gids er als een speer achteraan en kon het pak nog net onderscheppen. Op de terugweg naar beneden kwamen we een Huemul tegen, een soort hert waarvan er 70-90 exemplaren rondlopen op 6000 hectare, kan je voorstellen dat we geluk hebben dat we er een tegenkomen. Het laatste stukje van de route begon het wat te regen, na 4 uur en 45 minuten wandelen kwamen we weer bij de auto waren die klaar stond om ons naar het hotel te brengen. Aan het eind van de dag hebben we niet veel meer kunnen ondernemen vanwege de harde wind en de regen.

Helaas moesten we vandaag het Parque Nacional Torre del Paine weer verlaten, maar we zullen nooit vergeten hoe mooi de kleur van het massief: Paine grande, los Cuernos, Las Torres en Admirante Nieto was bij zonsopkomst met een prachtige roze lucht. We hebben geruime tijd zitten genieten van dit natuurverschijnsel. Het enige wat we nog moesten doen een wandeling langs de Rio Serrano, in plaats van de normale landweg te volgen kozen we een koeien pad vlak langs de rivier zodat we toch nog even maximaal konden genieten van de natuur. De gehele wandeling werden we begeleid door een hond die reeds vanaf het hotel met ons meeliep, het leek erop of hij ons de weg wilde wijzen. Plotseling schoot een haas uit het struikgewas en de hond er achteraan gelukkig voor de haas moest de hond het opgeven. De rivier slingert elegant door het landschap met op de achtergrond het massief. Jammer dat we niet zoveel tijd meer hadden om door te lopen naar Lago Escondido dus via de landweg weer terug naar het hotel. Bij het hotel aangekomen nog even snel een foto maken van het hotel wat op een ideale locatie ligt. Dit hotel is echt een aanrader ondanks het feit dat het net buiten het park ligt. Om half drie werden we met een auto naar Lago Pehoe gereden waar we overstapten in de bus van Always Glaciares en vervolgen onze weg naar de grens een rit van ongeveer één uur, na het afhandelen van de douane formaliteiten nog 3 uur rijden naar El Calafate waar we om een uur of negen aankomen.

We rijden richting Parque Nacional Los Glaciares, het park dat op de UNESCO werelderfgoed lijst staat dankt zijn 47 grote gletsjers. Hier zijn meer dan 1000 gletsjers, waarvan de Perito Moreno de meest bekendste is, een rand van ijs, 40m hoog. Na een boottocht van 20 minuten over het meer stapten we vlakbij de gletsjer uit en werden opgevangen door een aantal gidsen die met ons een wandeling doen over een deel van de gletsjer. Eerst speciale ijzers aantrekken en uitleg hoe we over de gletsjer moeten lopen. We kunnen vaststellen dat het niet eenvoudig was over het ijs te lopen door de enorme hoogte verschillen. Wat een belevenis te wandelen over het ijs is echt genieten, prachtig die blauwe kleuren. Ter afsluiting van de wandeling een glas whisky met ijs van miljoenen jaren oud. Als laatste nog een wandeling langs de noordzijde van de gletsjer om de resten van de reeds ingestorte boog te aanschouwen, wat wij helaas hebben gemist. Desalniettemin hebben we een fanatische dag gehad die we niet snel zullen vergeten.

We werden weer eens vroeg opgehaald voor de excursie "Estancia Christina", een boerderij waar de familie Masters uit Engeland in 1914 gingen wonen. De enige mogelijkheid om daar te komen is met de boot, het waaide weer eens verschrikkelijk hard, en moesten eerst het Lago Argentino dwars oversteken. Het water was zo wild dat de golven die op de boeg braken over de over de boot heen spoelde, we hadden net het gevoel in een achtbaan te zitten we werden door de golven heen en weer geslingerd. Na een uur varen kwamen we aan in het “Canal de los Témpanos”, waar diverse schotsen in het water dreven. Wederom een prachtig gezicht die mooie blauwe kleur in het ijs die gefilterd wordt door het zonlicht. Daar vandaan konden we ook de gletsjer Upsala zien liggen, de op één na grootste gletsjer in Argentinië, 53km lang en 14km breed. In totaal na circa 3 uur varen kwamen we aan bij de boerderij waar 4x4 auto’s klaar stonden om ons naar een uitzichtpunt te brengen waar we de gletsjer Upsala in al zijn grootheid konden aanschouwen. De rit ging over een kronkelige landweg die gedeeltelijk door het water liep, vanwege de waterstijging door het instorten van de boog bij Perito Moreno een paar dagen geleden. Je kan het bijna niet geloven dat zo’n groot meer 70 cm kan stijgen. Op het uitzichtpunt zelf stond enorm veel wind en moesten we uitkijken dat we niet omver geblazen zouden worden. Op deze locatie konden we ook zien hoe gletsjers over het gesteente is geschuurd, diverse banen van gepolijst gesteente, hier zijn ook veel fossielen te vinden die uiteraard niet meegenomen mogen worden. De lunch was weer goed verzorgt, een tafeltje voor ons tweeën, glaasje rode wijn en lamsvlees. Het programma werd vervolgt met uitleg over de familie die hier heeft geleefd, een klein ingericht museum bezocht en daarna weer terug naar de boot voor de terugreis naar El Calafate.

Voor de derde dag achter elkaar naar een gletsjer, deze keer de gletsjer Viedma, de grootste gletsjer in de regio. Opnieuw een wilde vaart met de boot vanwege de wind, het koste heel veel moeite op de been te blijven als we op het bovendek stonden in de openlucht. Bijna onmogelijk om te filmen met statief, die werd onder je handen weggeblazen. Maar gelukkig hadden we een mooie blauwe lucht. Ook hier waren veel témpanos te zien in het water. Uiteindelijk ging de reis verder naar El Chaltén onze favoriete plek van deze reis. De bus bracht ons eerst naar de parkeerplaats vlakbij de waterval Chorillo del Salto, na circa 10 minuten lopen konden we genieten van de waterval met een vrije val van aanzienlijke hoogte. Natuurlijk wilde ik een foto hebben vanuit het midden van het riviertje, dus er zat niets anders op dan via een paar stenen een mooie locatie te vinden. Graag had ik wat langer willen blijven, maar helaas als je op excursie bent heb je vaak geen keuze. Terug naar het dorp El Chaltén, we hadden de keus om in het dorp rond te wandelen of naar het uitzichtpunt Mirador del Condor, natuurlijk kozen we voor het laatste, toen we boven op de heuvel aankwamen genoten we van het uitzicht op het massief Fitz Roy, een paar granieten punten die uit de grond steken met als hoogste punt 3105m en op de voorgrond het dorp.

Onze wens was een wandeling te maken naar Lago de los Tres, afstand bijna 21km met een hoogte verschil van ca. 740m. Met een busje werden we naar Hosteria El Pilar gebracht voor het begin van de trail. De start was een beetje regenachtig maar na een half uurtje gelopen te hebben klaarde het weer op. De route ging langzaam omhoog door het bos. Na ongeveer 4,5km wandelen hadden we een prachtig uitzicht op de gletsjer Piedras Blancas, na ca 7km kwamen we aan bij de camping Poincenot, vanaf hier begint het zwaarste deel van de route, het pad werd steeds smaller en steiler met steeds meer stenen en rotsen, niet eenvoudig om te lopen. Toen we uitzicht op de top Fitz Roy kregen dachten we dat we er waren, helaas nog 200m een steile klim met steengruis. Na circa 5 uur wandelen kwamen we aan bij Lago de los Tres met op de achtergrond het granieten massief Fitz Roy. Wauwwwwww, wat een fantastisch uitzicht en bovendien voortreffelijk weer. We zouden hier wel uren willen blijven zitten, maar dan komt toch het moment dat we weer verder moeten. De afdaling is voor mij het moeilijkste want ik moet rekening houden met mijn enkel, maar gelukkig viel dat allemaal mee. Onderweg de flessen met water vullen uit een snel stromende beek. Het overgrote deel van de wandeling naar Lago Capri was redelijk vlak, vanaf dit punt ging de route langzaam naar beneden totdat we ongeveer 3km van EL Chaltén verwijderd waren werd het een stuk steiler naar beneden, een afdaling van circa 350m dan gaan je voeten zeer doen. In totaal zijn we ongeveer 12 uur bezig geweest en waren we blij dat we weer in het hotel waren.

We waren blij te horen dat we laat in de middag opgehaald zouden worden in het hotel voor de terugreis. Hierdoor konden we onze tweede wens in vervulling laten gaan, een wandeling naar Laguna Torre. De trail heeft twee ingangen, één in het centrum en de andere vlak achter het hotel. Dus wij dachten de kortste weg te nemen, helemaal fout. De stijging van het pad was enorm en daarna weer een stuk afdalen om aan te sluiten op het oorspronkelijke pad. Op zich was deze trail eenvoudiger dan die van gisteren, veel vlakke stukken variërend van bos tot open vlakte en regelmatig zicht op de torens. We hadden wederom een prachtige dag, veel zon maar helaas bleven de wolken om de pieken hangen zodat we deze niet in zijn geheel hebben gezien. Op de terugweg hebben we het originele pad gevolgd naar het centrum, het daling percentage was een stuk minder dan op de heenweg. We moesten wel een kilometer verder lopen naar het hotel, maar tja wat is nu eigenlijk een kilometer op een afstand van 20km. Na 7 uur wandelen waren we weer terug in het hotel in afwachting van het busje wat ons zal afzetten bij het busstation. Met een luxe touringcar reden we in 2,5 uur terug naar El Calafate.

Vanochtend hadden we niets op het programma dus lekker een uurtje langer in bed. Zoals je weet kunnen wij niet stil blijven zitten dus een korte wandeling naar het museum van El Calafate waar ze een kleine collectie dinosaurussen hebben die hier in de buurt zijn gevonden. Daarna naar Laguna Nimez, een natuur reservaat waar meer dan honderd soorten vogels zijn te observeren.
Aan het einde van de middag werden we opgehaald om naar Estancia Nibepo te gaan, een boerderij circa 50km ten westen van El Calafate. Op deze boerderij worden 250 schapen gehouden en is volledig gericht op het toerisme. Het was een mooi gezicht hoe de schapen uit zichzelf vanuit de heuvels naar beneden kwamen en later begeleid door ruiter te paard de schapen naar een omheind gedeelte werden gebracht. In de hoogtij dagen had deze boerderij  20.000 schapen zoals vele boerderijen in deze regio, maar door de aanleg van het Suezkanaal is deze markt in Argentinië volledig ingestort. In een oude schuur kregen we een demonstratie hoe schapen met de hand geschoren worden. De avond werd afgesloten met een diner, en natuurlijk stond er weer Cordero op het menu.

Vanochtend vroeg op, ons vliegtuig naar Cordoba vertrekt om ca. 10uur en het is ongeveer 45 minuten rijden naar de luchthaven. Helaas moesten we in Cordoba ongeveer 4 uur wachten op de volgende vlucht naar Salta. Vlak voor de landing werden we in een holding pattern geplaats in verband met de meteorologische omstandigheden. Na 15 minuten rondjes vliegen kregen we te horen dat de luchthaven van Salta gesloten is. We moesten doorvliegen naar Tacuma dat iets westelijker ligt. Op het moment dat ik dit schrijf zijn we in afwachting van nieuws. De verwachting is dat het weer na een uur weer opklaart, als dat niet zo is dan worden we vervoerd met een bus naar Salta. Na een 45min. Te hebben gewacht mochten we het vliegtuig weer in. Nog een half uurtje vliegen naar Salta. Vanuit het vliegtuig zagen we het flink flitsen en heftige turbulentie. Eenmaal geland werd er door iedereen luid geapplaudisseerd. We kwamen 3drie uur later aan dan gepland, dus het vlotte bezoek aan het museum zat er vandaag niet in.

Vandaag een dag excursie naar Cafayate, we rijden vanuit Salta door de Lerma vallei naar de Quebrada del Rio Las Conchas waar wonderbaarlijke rotsformaties te zien zijn, die door wind en water zijn gevormd. Fotostop op punten zoals; El Sapo (de pad), El Obispo (de bisschop), La garganta del Diablo (Kloof van de duivel), Anfitheatro (amfitheater) en ga zo maar door. Na een paar uur komen we aan in Cafayate, de wijnstreek van Argentinië, je kan het dus wel raden dat we naar een Bodega gingen om wijn te proeven. We kregen eerst een witte wijn, die smaakte goed, opvolgende een droge witte wijn, die viel tegen en als laatste een rode wijn, die was echt niet te drinken, smaakte naar koffie. De weg terug naar Salta was redelijk saai omdat we dezelfde weg terug moesten. Aangekomen in Salta nog even vlug naar het museum die gewijd is aan de vondst van 3 graven hoog in de bergen van 3 kinderen, deze kinderen zijn op natuurlijke wijze door de kou gemummificeerd. Jammer dat er maar een aanwezig was in het museum, de anderen waren weg voor onderzoek

Vandaag verplaatsen we ons naar Purmamarca, dit gaat meestal samen met een dag excursie. We volgen het programma en als we aankomen in Purmamarca worden we afgezet bij het hotel en gaat het busje met de overige toeristen weer terug naar Salta.
We beginnen de dag met het traject langs de spoorlijn “Tren de las Nubes” waarbij we de spoorlijn  met mooie bruggen langs de bergwand zien liggen. De gids vertelde het hele verhaal hoe deze lijn tot stand is gekomen en hoe lang het geduurd heeft om deze lijn aan te leggen met alle hindernissen die ze in die tijd tegenkwamen. Het hoogste punt wat wij bereikten voordat we in San Antonio de los Cobres aankwamen was 4100m. Eigenlijk hadden we niet verwacht zo hoog te komen. Na de lunch op weg naar Salinas Grandes, een enorme zoutvlakte. Eerst moesten we nog een stuk door de woestijn op een onverharde weg, eenmaal aangekomen bleek dat het busje pech had er stroomde diesel onder de auto uit, om een idee te geven over 2km verloren we een ¼ tank diesel. Zo konden we dus niet verder. Gelukkig reden er ook nog ander busjes die ons geholpen hebben. We hadden het geluk dat alle 12 personen uit onze bus in een andere konden overstappen. Gelukkig kwamen we hierdoor toch redelijk op tijd aan bij het hotel in  Purmamarca. Omdat het nog vroeg was hebben we een mooie wandeling “Paseo los Colorados” gemaakt waarbij we al flink konden genieten van de diverse kleurscharkeringen in dit dorp. Morgen gaan we meer plaatsen bezoeken in deze regio.

Vanochtend een taxi gehuurd om de gehele dag alle mooiste plekken te bezoeken van de Quebrada de Humahuaca. Dit ravijn is een geologisch wonder, zodra we Purmamarca verlaten moeten we op de dorpsgrens al stoppen voor een foto van de Cerro de los Siete Colores, we vervolgen de weg naar Tilcara waar we stoppen om een Pucará bezichtigen, een Pucará is een soort vesting hoog op een heuvel gelegen met een prachtig uitzicht op de vallei en de omringende gekleurde bergen. Wat verderop stoppen we in Uquia, waar een kerkje staat gebouwd in het jaar 1631, hierin bevinden zich vele schilderingen (Cuzco school) van arcabuceros; met Spaanse wapens bewapende engelen. Zoals ik regelmatig te horen krijg; geen foto’s en video. We vervolgen onze weg naar Humahuaca een kleine stad waar vanuit we vertrekken via een onverharde weg naar een van de hoogtepunten van deze trip namelijk El Hornocal, een bergketen met 14 kleuren in de vorm van driehoeken, het is bijzonder hoe deze vormen kunnen ontstaan. Op ons verzoek reden we verder naar Los Tres Cruces, een ander wonder der natuur, “Espinazo del Diablo” (ruggengraat van de duivel) prachtige glooiingen in de heuvels in verschillende kleuren een pracht om te zien. Op de terugweg nog even gestopt bij een rotsformatie genaamd “Paleta del Pintor” (palet van de schilder), helaas was het licht niet zo goed meer om een mooie foto te maken.

Wat ik vergeten was te schrijven is dat we hier verblijven in een prachtig hotel “Manantial del Silencio” op de rand van het dorp Purmamarca. Dit hotel is ook geliefd bij de koninklijke familie die hier ook zijn geweest, op verschillende plaatsen staan foto’s van Maxima, Willem Alexander en Beatrix.

Vanochtend relaxed door het dorp gewandeld en de laatste foto’s gemaakt van de prachtige rotsformatie “Cerro de los Siete Colores”. Purmamarca is een gezellig dorp vooral gericht op de toeristen die hier komen, traditioneel ingericht; een plein met kraampjes die vooral souvenirs verkopen, een kerkje en overwegend lage huisjes smalle straatjes en restaurants. Het was een genot hier te zijn geweest. We beleven hier onvergetelijke momenten.

Even na de middag werden we opgehaald om naar het vliegveld van Salta gebracht te worden, opnieuw een avontuur. Door een staking van leraren was de hoofdroute naar Salta afgesloten en werd de weg om de drie uur even geopend. De chauffeur stelde een andere route voor anders zouden we mogelijk te laat op het vliegveld aankomen. Wij gingen er mee accoord om de alternatieve route over de Cornisas (jungle) te nemen. Een prachtige route met veel bochten en een smalle weg waar maximaal 40km/uur gereden mocht worden. De tijd vloog voorbij en Salta was in geen velden of wegen te zien. Eindelijk kwamen we aan in Salta, de chauffeur ging daar waar mogelijk was steeds harder rijden, blijkbaar kreeg hij ook in de gaten dat we mogekijk het vliegtuig zouden missen. precies 1 uur voor vertrek stonden we bij de incheckbalie, gelukkig waren er verder geen vluchten en werden we direct geholpen. De vlucht verliep vlekkeloos en kwamen op tijd aan in Iguazú.

Iguazú, bekend om zijn watervallen op de grens van Argentinië en Brazilië. De excursie was bijna de gehele dag in het Parque Nacional Iguazú, in het park zijn 275 watervallen waarvan 5 in Brazilië. Als eerste met een treintje richting Garganta del Diablo, de grootste waterval. Om bij deze waterval te komen moesten we iets meer dan een kilometer wandelen over een brug die in de rivier is aangelegd. Het is ongelofelijk hoeveel water er hier per seconde naar beneden stort. Je ontkomt er hier niet aan om nat te worden. Helaas weigerde mijn camera dienst te toen, hij deed helemaal niets meer, gelukkig had ik nog mijn GoPro waarmee ik de rest van de dag heb kunnen filmen. Daarna hadden we de attractie Gran Aventura, met een 4x4 werden we een stukje door de jungle vervoerd naar een steiger waar de rubberboten lagen. Allemaal een reddingsvest om en varen maar, het eerste deel was rustig en kon iedereen wat foto’s maken, daarna kwam het signaal camera’s opbergen en gingen we in volle vaart onder de waterval door. En dit werd een keer of drie herhaalt, je kan je voorstellen dat we van top tot teen nat waren. Dus de rest van de dag wandellen we rond met natte kleren en hopen dat we snel opdrogen wat dus niet gebeurt in verband met de luchtvochtigheid. Het park is niet voor niets uitgeroepen tot één van de zeven natuur wereldwonderen van Unesco, het is een plezier om dit mee te maken, overal stroomt water. De wandeling ging over het hoogste niveau waarbij we het water naar beneden zien storten met een fantastisch uitzicht over de andere water vallen die van twee kanten in de rivier storten.
In de avond hadden we een excursie geboekt om de waterval Garganta del Diablo bij volle maan te aanschouwen. Helaas toen we bij de waterval aankwamen trok her wolkendek dicht en hebben we niet echt van de volle maan kunnen genieten.

Het einde van de vakantie is in zicht, vandaag vertrekken we via São Paulo naar Amsterdam. Maar eerst nog de excursie naar de watervallen aan de Braziliaanse kant, hier overzie je alle watervallen aan de voorzijde. Gelukkig functioneerde mijn camera weer, heb er niet veel van kunnen genieten omdat de dag begon met wat regen en dat werd alleen nog maar erger, we hebben daarom op een andere manier kunnen genieten van het panorama. Op het moment dat we over de brug wandelde richting Garganta do Diablo kwam de regen met bakken uit de lucht en daarbij ook nog eens een hoeveelheid water van de waterval, ook hier hadden we een Gran Aventura, maar dit keer gratis. We waren er niet echt blij mee want nat het vliegtuig in is geen optie. Op de luchthaven aangekomen snel droge kleren aangetrokken.

Na een vlucht van 10,5uur landen we s'ochtends om 11uur weer veilig op Schiphol. Gelukkig hebben we nog 3 dagen om bij te komen van deze fantastische reis.

Argentinië is een prachtig land om te genieten van de natuur, Mogelijkheden te over om te wandellen, de wandeling in El Chaltén was het hoogtepunt van onze reis, we zijn echter blij dat we ook in Ushuaia zijn geweest en hebben kunnen genieten van de pinguins, zeeleeuwen en de kayak tocht door het nationaal park. Helaas hebben we het instorten van de brug van de gletsjer Perito Moreno net gemist, maar ja je kan niet alles hebben. De kleuren van de heuvels in Purmamarca blijven in ons geheugen gegriefd. Een reis om een ieder aan te bevelen.